10 مورد از دیدنی ترین مکان های منظومه شمسی - ایران کروز

1. تله های یخی عطارد

با وجود اینکه نزدیک ترین سیاره به خورشید، آخرین جایی است که انتظار وجود یخ در روی آن می رود، جالب است بدانیم که در قطب های این سیاره شگفت انگیز فرورفتگی هایی وجود دارد که در طول میلیون ها سال، دائما در سایه خورشید قرار داشته اند و در اعماق آن ها دما به مقدار 173- درجه سلسیوس هم می رسد. در چنین مکان هایی امکان تجمع حجمی از یخ وجود دارد که به مراتب از محل های مشابه آن ها بر روی ماه، بیشتر است.

2. زهره، منزلگاه حیات

مورد بعدی از فهرست دیدنی ترین مکان های منظومه شمسی بر روی دومین سیاره این منظومه واقع شده است. با وجود دمای فوق العاده بالا و محیطی بسیار خشک، در ارتفاعی تعیین از سطح زهره شرایط به گونه ای مطبوع می گردد که در صورت داشتن تجهیزات لازم، می توان محلی برای زندگی انسان در این ارتفاع ایجاد کرد.

این محیط ابری شکل در ارتفاع 48 کیلومتری سطح سیاره واقع شده است و تابش خورشید و ترکیبات شیمیایی موجود در کنار فشار و دمای مناسب در این بخش از آسمان زهره، امکان ادامه حیات موجودات شناخته شده را فراهم می نماید. البته در این محل ابر های زیادی از اسید سولفوریک قرار گرفته است که رویای زندگی بر روی زهره را به چالش می کشند.

3. دنباله دار/سیارک فایتون

سنگی فضایی با نام فایتون (Phaethon) وجود دارد که از بعضی جهات شبیه به یک دنباله دار است و از بعضی جهات هم در دسته سیارک ها قرار می گیرد؛ این جرم آسمانی که به واسطه مدار گردش بسیار عجیب خود، از فاصله ای بسیار نزدیک به خورشید عبور نموده و به فاصله های دوری مانند نزدیکی های مریخ هم می رسد، به عنوان یکی از جالب توجه ترین و دیدنی ترین مکان های منظومه شمسی شناخته می گردد.

چنین مدار گردشی فایتون را به دنباله دار ها شبیه می نماید، اما از آنجایی که با عبور این جرم از کنار خورشید، رد یخی دیده شده در اطراف دنباله دار ها به وجود نمی آید، محققان این سنگ را بیشتر به عنوان یک سیارک می شناسند. البته تئوری های دیگری هم در خصوص این شی آسمانی ارائه شده که بر اساس آن ها می توان گفت که فایتون در مراحل اولیه حیات خود یک دنباله دار بوده که بعد از گذر سال ها تبدیل به جرمی شبیه به سیارک ها شده است.

4. ایدا و داکتیل

در سال 1993 وقتی که فضاپیمای گالیله (Galileo) در راه رسیدن به سیاره مشتری قرار داشت، در سر راه خود از یک سیارک به نام ایدا (Ida) عکس برداری کرد؛ اما نکته جالب تر اینجا بود که سیارک مورد نظر در اطراف خود یک ماه کوچک داشت که به نام داکتیل (Dactyl) شناخته می گردد. این قمر به عنوان اولین جرمی که به دور یک سیارک می چرخد، معروف است و شگفتی های ایدا و داکتیل به همین جا ختم نمی گردد.

دانشمندان متوجه شده اند که نوعی تاثیر عجیب که به خورشید مربوط است، باعث شده که در طول سال ها این دو جرم به رنگ قرمز دربیایند. از طرف دیگر سن واقعی ایدا هنوز هم یکی از سوالاتی است که پاسخی برای آن وجود ندارد و بعلاوه کسی نمی داند که چگونه داکتیل در میدان گرانشی یک سیارک گیر افتاده و به دور آن می چرخد.

5. ژانوس و اپیمتئوس

در ادامه فهرست دیدنی ترین مکان های منظومه شمسی به سیاره زحل و قمر های شگفت انگیز آن می رسیم. دو جرم آسمانی مخصوص که به دور این سیاره می گردند، ژانوس (Janus) و اپیمتئوس (Epimetheus) نام دارند که به خاطر ظاهر شبیه به سیب زمینی و حرکات منحصر به فرد خود شناخته می شوند.

مدار گردشی این دو ماه به گونه ای است که یکی از قمر ها 50 کیلومتر نزدیک تر نسبت به زحل واقع شده است. با این وجود هر چهار سال یک بار سیستم گرانشی ژانوس و اپیمتئوس در شرایطی قرار می گیرد که ماه دورتر به دیگری نزدیک شده و در یک چرخش جالب توجه، جای دو ماه با یکدیگر عوض می گردد. تا به امروز هیچ جفت ماهی در منظومه شمسی کشف نشده که دارای چنین مکانیسم گرانشی عجیبی باشد.

6. قمر یین و یانگ

سومین قمر بزرگ سیاره زحل، یاپتوس (Iapetus) نام دارد که ظاهر آن بیننده را به یاد علامت معروف چینی یین و یانگ (Yin-Yang) می اندازد. در خط استوایی این جرم آسمانی گردو مانند، رشته کوه هایی به هم پیوسته وجود دارد و از طرف دیگر، یک نیمکره از ماه به سیاهی زغال بوده، در حالی که طرف دیگر ماه به مراتب روشن تر است.

تا به امروز کسی نتوانسته علت اصلی روشنی و تاریکی سطح یاپتوس را تعیین کند، اما بعضی از دانشمندان می گویند که ممکن است ذرات پخش شده از یکی دیگر از ماه های زحل باعث تیرگی سطح این قمر شده باشد. از طرف دیگر این امکان هم وجود دارد که آتش فشان های یخی، هیدروکربن های تیره را در سطح یاپتوس پخش نموده باشند.

بعضی از هواداران تئوری های توطئه هم گفته اند که این مورد از دیدنی ترین مکان های منظومه شمسی احتمالا به دست موجودات فضایی و تمدن های فرازمینی ساخته شده و ظاهر عجیب آن نمی تواند حاصل پدیده های طبیعی باشد؛ البته این احتمال به وسیله دانشمندان رد شده است.

7. پرتگاه های پیچ در پیچ میراندا

قمر بزرگی به دور سیاره یخی و بزرگ اورانوس می چرخد که میراندا (Miranda) نام دارد. بر روی این قمر ویژگی های زمین شناسی گوناگونی از جمله دره های باریک، سراشیبی، صخره و پرتگاه های بسیار بلند واقع شده است که ارتفاع بعضی از پرتگاه های آن به 20 کیلومتر هم می رسد؛ در کل منظومه شمسی پرتگاه هایی با ارتفاعی بیشتر از این کشف نشده است.

بر اساس یکی از نظریه های مربوط به ویژگی های عجیب میراندا، یخ های زیر سطحی این قمر در بخشی از عمر آن با شدتی باورنکردنی به سطح بیرونی رسیده اند و فوران آن ها ارتفاعات دیده شده را به وجود آورده است. از طرف دیگر بعضی هم می گویند که ممکن است این ماه در گذشته به دفعات متلاشی شده و مجددا به هم پیوسته باشد و به همین علت، سطوح ناهمتراز آن به وجود آمده است.

8. تریتون و پروتئوس

دورترین سیاره در منظومه شمسی نپتون است که بزرگ ترین قمر آن، تریتون (Triton)، به عنوان مورد بعدی در فهرست دیدنی ترین مکان های منظومه شمسی شناخته می گردد. این ماه در فهرست مکان هایی که دانشمندان قصد دارند به آن ها کاوشگر ارسال نمایند، از اولویت بالایی برخوردار است و ویژگی های عجیب آن باعث شده تا علاقه زیادی برای کاوش این قمر وجود داشته باشد؛ مدار گردشی تریتون برخلاف سایر قمر های نپتون و خود این سیاره بوده و به همین علت گفته شده که ممکن است جرم مورد نظر در میدان گرانشی نپتون گیر افتاده باشد.

از طرف دیگر فوران دائمی یخ در سطح این قمر باعث شده تا تریتون به عنوان یکی از دورترین اجرام آسمانی منظومه شمسی با شرایط سطحی فعال، شناخته گردد.

در کنار تریتون، دومین قمر بزرگ نپتون یعنی پروتئوس (Proteus)، قرار گرفته که برخلاف ظاهر معمول ماه ها، به شکل یک چندوجهی بوده و بر روی خود تعداد زیادی سطح صاف دارد. بعلاوه سطح این قمر به رنگ صورتی بوده که گفته شده احتمالا به علت حضور ترکیب های پیچیده ارگانیکی مانند هیدروکربن در پروتئوس است.

9. آلتیما ثولی

پس از عبور از کنار سیارک پلوتو، فضاپیمای نیو هورایزنز (New Horizons) ناسا از کنار جرمی عجیب و غریب عبور کرد. این شی آسمانی که آلتیما ثولی (Ultima Thule) نام دارد، در نگاه اول به شکل دو سنگ گرد که به یکدیگر چسبیده اند، دیده می شد، اما آنالیز های بیشتر دانشمندان نشان داد که جرم موردنظر همچون یک پنکیک صاف است. گفته شده که این جرم متعلق به کمربند کویپر است و هنوز کسی نمی داند که چگونه چنین شی عجیب و غریبی در فضا به وجود آمده است.

10. دنباله خورشید

و، اما مورد آخر از فهرست دیدنی ترین مکان های منظومه شمسی ابعادی بسیار بزرگ تر از موارد قبلی دارد. در لبه منظومه ما، در جایی که تاثیرات خورشید محو می گردد، سازه بسیار بزرگی به نام هلیوتیل (heliotail) واقع شده است که برای اولین بار در سال 2013 و به وسیله کاوشگر مرز بین ستاره ای (IBEX) ناسا از آن عکس برداری شد.

این سازه بزرگ در پشت هلیوسفر (Heliosphere) یا همان حباب اطراف منظومه که به وسیله باد و میدان گرانشی خورشید به وجود آمده، قرار گرفته است و ظاهر آن به طرز عجیبی شبیه به یک شبدر چهار برگ است!

محققان گفته اند که چنین ظاهری با ترکیب باد های تند جریان گرفته از قطب های خورشید، در کنار باد های ملایم تری که از نزدیکی استوای ستاره منظومه ما جریان پیدا می نمایند، پدیدار شده است.

پ